عبارت اینترنت اشیاء (Internet of Things)، برای نخستین بار در سال ۱۹۹۹ توسط کوین اشتون (Kevin Ashton) مورد استفاده قرار گرفت و جهانی را توصیف کرد که در آن هر چیزی برای خود هویت دیجیتال داشته باشد.

اینترنتِ اشیاء مفهوم مدرنی است که در آن برای هر موجودی (انسان، حیوان و یا اشیاء) قابلیت ارسال داده از طریق شبکه‌های ارتباطی، اعم از اینترنت یا اینترانت، فراهم می‌گردد. پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۲۰ حدود ۵۰ میلیارد شئ به اینترنت متصل خواهد شد.

یک محصول مبتنی بر اینترنت اشیاء شامل سه رکن اصلی است که عبارت‌اند از سیستم‌های نهفته، سرورپلتفرم و اپلیکیشن موبایل. سیستم نهفته نقطه‌ی تعامل اشیاء با محیط است. به کمک سیستم‌های نهفته داده‌ها از محیط جمع‌آوری می‌شود و امکان اتصال اشیاء به اینترنت فراهم می‌گردد. به کمک سرورپلتفرم داده‌های ارسالی از سیستم‌های نهفته بر روی بستر اینترنت دریافت و ذخیره‌سازی می‌شوند و امکان ارسال داده‌ها به اشیاء یا اپلیکیشن‌های موبایل را فراهم می‌کند. اپلیکیشن موبایل در بسیاری از محصولات مبتنی بر اینترنت اشیاء، رابط کاربری استفاده‌کنندگان از این محصولات است. به کمک اپلیکیشن موبایل می‌توانید از طریق اینترنت اشیاء از هر جایی که هستید اشیاء را کنترل و اطلاعات آن‌ها را دریافت کنید.

سرفصل مطالب