فناوری از گوشی های هوشمند تا یخچال های هوشمند، نقش مهمی در پیشرفت بیشتر زندگی روزمره ایفا کرده است اما، دنیای صنعت را نیز متحول می کند. صنعت ۴٫۰ به عنوان ترکیب تدریجی تولیدات سنتی و شیوه های صنعتی با دنیای فزاینده فناوری اطراف ما شناخته می شود. این شامل استفاده گسترده از M2M و اینترنت اشیاء (IoT) برای کمک به تولید کنندگان و مصرف کنندگان به طور یکسان جهت افزایش اتوماسیون، بهبود ارتباط و نظارت، همراه با خود تشخیصی و سطوح جدید تجزیه و تحلیل برای تامین آینده پر بار تولیدی است.
کارخانه ها به طور فزاینده، اتوماتیک و خود ناظر می شوند، هنگامی که ماشین ها قادر به تجزیه و تحلیل و برقراری ارتباط با یکدیگر هستند و همکاران انسانی خود می شوند، به کمپانی ها فرآیندهای بسیار مناسبی را اعطا می کنند که کارگران را برای انجام وظایف دیگر آزاد می کنند.

چرا صنعت ۴٫۰؟ چه اتفاقی برای صنعت ۲٫۰ و ۳٫۰ افتاد؟

صنعت ۴٫۰ نه فناوری جدید و نه یک نظم تجاری است، اما در حقیقت یک رویکرد جدید برای دستیابی به نتایجی است که ۱۰ سال پیش به دلیل پیشرفت های تکنولوژی امکان پذیر نبود.

بعضی نیز به شما می گویند که در حقیقت چهارمین انقلاب صنعتی است – اما این به چه معناست؟

اولین انقلاب صنعتی، انگلستان را در قرن ۱۹ میلادی از کشاورزی به کارخانه تولیدی تبدیل کرد. دومین دوره از دهه ۱۸۵۰ تا جنگ جهانی اول بود و شروع به معرفی فولاد ، که در اوج تأسیسات برق کارخانه ها و اولین تولید انبوه بود، کرد. سرانجام، سومین انقلاب صنعتی به تغییر از فناوری آنالوگ، مکانیکی و الکترونیکی به تکنولوژی دیجیتال اشاره دارد که از اواخر دهه ۱۹۵۰ تا اواخر دهه ۱۹۷۰ اتفاق افتاد.

پس از آن، حرکت به سمت دیجیتال سازی است. صنعت ۴٫۰ از اینترنت اشیاء و سیستم های فیزیکی سایبری مانند سنسورهایی استفاده خواهد کرد که توانایی جمع آوری داده هایی را دارند که می توانند توسط تولید کنندگان مورد استفاده قرار گیرند. ثانیا پیشرفت در داده های حجیم و تجزیه و تحلیل قدرتمند به این معنی است که سیستم ها می توانند از طیف وسیعی از داده ها استفاده کنند و بینش هایی را که می توانند به سرعت انجام شوند، ایجاد کنند. ثالثا،  حمایت از زیرساخت های ارتباطی به اندازه کافی امن است که توسط صنایع سنگین مورد استفاده قرار گیرد.
کارخانه های هوشمند که در قلب صنعت ۴٫۰ قرار خواهند گرفت، فناوری اطلاعات و ارتباطات را برای تکامل در زنجیره عرضه و خط تولید که سطح بالاتری از اتوماسیون و دیجیتالی شدن است را به ارمغان خواهد آورد. این بدین معنی است که ماشین ها با استفاده از خود بهینه سازی، خودپیکربندی و حتی هوش مصنوعی برای تکمیل وظایف پیچیده به منظور ارائه بهره وری بسیار بالاتری از هزینه و کیفیت کالا یا خدمات بهتر استفاده می شوند.

چه کسی صنعت ۴٫۰ را آغاز کرد؟

یک یادداشت دولت آلمان که در سال ۲۰۱۳ منتشر شد، یکی از اولین بار بود که “صنعت  ۴٫۰″ در آن ذکر شد. اسناد استراتژی با تکنولوژی پیشرفته، برنامه ای تقریبا کامل برای کامپیوتری کردن صنعت تولید بدون نیاز به دخالت انسان، طراحی کرده است.
آنگلا مرکل، معاون وزیر امور خارجه آلمان، در ماه ژانویه ۲۰۱۵ در مجمع جهانی اقتصاد در داووس سخنرانی کرد  و”صنعت  ۴٫۰” را راهی برای  سرو کار داشتن با ادغام دنیای آنلاین و دنیای تولید صنعتی معرفی کرد.
به این ترتیب، دولت آلمان ۲۰۰ میلیون یورو (حدود ۱۴۶ میلیون پوند، ۲۱۶ میلیون دلار یا ۲۷۸ میلیون دلار استرالیا) سرمایه گذاری می کند تا تحقیقات را در سراسر دانشگاه ها، کسب و کارها و دولت تشویق کند و آلمان تنها کشوری نیست که در آن پیشرفت هایی صورت می گیرد .

ایالات متحده دارای ائتلاف رهبری هوشمند ساختمانی (SMLC) است، یک سازمان غیرانتفاعی که متشکل از تولید کنندگان، تامین کنندگان، شرکتهای فن آوری، سازمان های دولتی، دانشگاه ها و آزمایشگاه هایی است که هدف مشترک آنها پیشبرد تفکر صنعت ۴٫۰ است.

هدف ساخت یک پلت فرم باز و هوشمند تولیدی برای برنامه های اطلاعاتی شبکه ای صنعتی است. امید است که در نهایت شرکت های تولیدی در هر اندازه را قادر سازد تا دسترسی آسان و مقرون به صرفه به مدل سازی و تکنولوژی های تحلیلی که می تواند به منظور رفع نیازهای آنها سفارشی شود، به دست آورد.

ارزش صنعت ۴٫۰ چقدر است؟

هر چیزی که به اینترنت اشیاء متصل شده است یا  اتوماسیون را افزایش داده است به اندازه کافی ارزش دارد و صنعت ۴٫۰ نیز متفاوت از آن نیست. ارقام اخیر KPMG برآورد کرده اند که تا سال ۲۰۲۰، بازارهای جزء صنعت ۴٫۰ به ارزش بیش از ۴ تریلیون دلار بالغ می شوند.

این بالاتر از ارزش مورد انتظار بازار اینترنت اشیاء (IoT) است، که گارتنر تخمین زده است تا سال ۲۰۲۰ به ارزش تقریبا ۳٫۷ تریلیون دلار خواهد رسید.

شرکتهای تجاری به این فکر هستند که بتوانند از پذیرش صنعت ۴٫۰ ، با یک گزارش اخیر دولت که ادعا می کنند استفاده از این تکنولوژی پیشرفته می تواند به بخش تولیدی کشور در حدود ۴۴۵ میلیارد پوند سود برساند و حدود ۱۷۵ هزار شغل ایجاد کند، بهره مند شوند.

بخش عمده ای از این امر به اشتیاق برای افزایش بهره وری و کاهش هزینه ها با استفاده از داده های زمان واقعی است. این نیز می تواند یک منطقه دیگر باشد که در آن فن آوری های آینده مانند G5 اثر خواهند گذاشت و اطمینان حاصل می کند که «اشیاء» در بهره وری بهینه دور می زنند.