هوش مصنوعی و اینترنت اشیا  دو فناوری پرکاربرد هستند که اخیراً در صنعت IT کاربرد فراوانی دارند. این دو فناوری در ابتدا هیچ ارتباطی با یکدیگر نداشتند، مفاهیم فناوری اول در اوایل دهه ۱۹۳۰ و فناوری دوم در سال ۲۰۰۰ خلق شدند. هوش مصنوعی هنگام معرفی یک شبیه سازی از هوش انسانی در ماشین آلات بود که امکان توسعه الگوریتم های پیچیده و انجام محاسبات خسته کننده را بر روی یک دستگاه دارای محاسبات بالا باز می‌کرد. استفاده از هوش مصنوعی را می توان در پزشکی ، صنایع تولیدی و غیره مشاهده کرد.
یک مطالعه از گارتنر پیش بینی کرده است که در سال ۲۰۲۰ بیش از ۶۵٪ از شرکت ها قصد اجرای اینترنت اشیا  را در محصولات خود دارند و بیش از ۲۰ میلیارد شی به اینترنت متصل خواهند شد. چنین افزایش عظیم تعداد دستگاه های متصل به زیرساخت ها و فناوری های اضافی برای تسهیل و پشتیبانی از آن نیاز دارد. تولد اینترنت اشیا  به عنوان یک ایده می توان گفت که در صنعت بسته بندی و خرده فروشی بوده و اکنون وارد خانه های ما شده است و این به ما می گوید کاربردهای گسترده ای دارد.
با توجه کاربرد روزافزون به این دو فناوری ، امکان گرد هم آوردن آنها برای یک هدف بهتر فراهم می شود. برای تحقق این ترکیب ، مهم است که بدانیم چگونه می توان این دو را در مناطق مختلف هماهنگ و به کار برد.
بیایید یک نمونه را در یک خط مونتاژ ، جایی که یک محصول باید بر روی تسمه نقاله و بازوهای روباتیک مونتاژ شود ، مثال بزنیم. این سناریو دو مدل دارد که به چندین حسگر متصل هستند ، به علاوه آنها باید تشخیص تصویر ، پردازش داده ها و تصمیم گیری را نیز انجام دهند ، که تنها با یک فناوری نمی توان به آن دست یافت. این مورد استفاده شامل داده های زیادی است که می تواند به عنوان ورودی برنامه یا الگوریتمی در نظر گرفته شود که وظیفه تشخیص تصویر را بر عهده دارد ، سپس الگوریتم دیگری که وظیفه پردازش داده های جمع آوری شده از سنسورهای تصویر را دارد و در انتها یک الگوریتم که تصمیم می گیرد آیا محصول نهایی برای بسته بندی و تحویل آماده است یا خیر. این بیشتر به سمت منطقه بسته بندی پیش می رود و از این مرحله باید پیگیری شود تا اینکه به مشتری نهایی برسد.
این مورد استفاده ساده به ما می گوید که درست از ابتدا تا انتها که به معنی در چرخه حیات کامل محصول است ، برخی از نکات برای الگوریتم های پیچیده ای که روی رایانه ها و روبات های اختصاصی ، پردازش داده ها و تصمیم گیری در غیاب انسان انجام می شوند بسیار مهم هستند. و مهمترین نکته این است که بیشتر این فعالیت ها از طریق اینترنت کنترل و ذخیره می شوند. می توان گفت چنین مورد استفاده مثالی عالی است که هوش مصنوعی و اینترنت اشیا می توانند دست به دست هم دهند. چنین موارد استفاده همچنین نشان می دهد که هوش مصنوعی چه نقشی در تحقق اینترنت اشیا در مقیاس بزرگتر ایفا خواهد کرد.

از آنجا که هر فناوری کاربردهای زیادی برای آن دارد ، آنها همچنین با چالشهای بزرگی روبرو هستند. اگر نگاهی به هوش مصنوعی بیندازیم ، جهت انجام محاسبات پیچیده ، به محاسبات زیادی نیاز دارد. با توجه به نیاز فزایند به هوش مصنوعی ، جنبه های مختلفی را نیز باید در نظر گرفت. سوالی که باید به آن پاسخ داده شود این است که چگونه این امر بر نیروی کار در صنایع تأثیر نمی گذارد ، اما باعث افزایش کارآیی در کار آنها می شود ، آیا ما کنترل کامل هوش مصنوعی و رفتار آن را داریم. نگرانی هایی از این دست در مراحل اولیه باید مورد توجه قرار گیرد.
از طرف دیگر اینترنت اشیا چالش های خاص خود را دارد مانند امنیت شبکه ، شبکه اشیا، سازگاری بین سیستم عامل های مختلف اینترنت اشیا ، ادغام سیستم عامل های سخت افزاری با سیستم عامل های مختلف نرم افزاری و غیره.
می توان گفت که این فناوری ها در زمینه های خود ناکاملند و تحقیقات بیشتری لازم است و باید در صنعت فناوری اطلاعات در این زمینه زمان صرف کرد.

هم افزایی بین این دو جهان پیچیده باید به صورت ورودی مشخص شود. هرچه زودتر تشخیص داده شود بهتر است. بدیهی است که بنگاه های فناوری با توجه به زمان و تولید ، درآمد بیشتری را از نظر تجارت و کارایی به ارمغان می آورند. این زمان مناسب برای استفاده از مزایای این دو فناوری غول پیکر است.